ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 24/10/2011, 13:50
Για τη Σύνοδο Κορυφής και τις αποφάσεις που αφορούν την Ελλάδα:Μπήκαμε σε μια πολύ δύσκολη δεκαετία, στην καλύτερη περίπτωση, εφόσον το κούρεμα είναι εθελοντικό.
Η συμφωνία αφορά τρία ζητήματα: το πρώτο είναι η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, το δεύτερο είναι η ενίσχυση του ταμείου διάσωσης και το τρίτο είναι η Ελλάδα. Στα δύο πρώτα νομίζω ότι υπάρχει συμφωνία, αλλά υπολείπεται κατά πολύ από αυτό που θέλουν οι αγορές. Πάλι ημίμετρα θα είναι, μια επανάληψη των όσων τους προηγούμενους μήνες έχει κάνει η Ευρωζώνη και θεωρούν οι αγορές ως ημίμετρα, δεν τα αναγνωρίζουν και δεν βοηθούν στη λύση του προβλήματος.
Σε ό,τι αφορά εμάς, το ύψος του κουρέματος αφενός (είναι σημαντικό) και αφετέρου εάν αυτό θα είναι υποχρεωτικό ή εθελοντικό. Υποχρεωτικό σημαίνει επίσημη χρεοκοπία, που σημαίνει πιστωτικό γεγονός, θα υπάρχουν ασφάλιστρα κινδύνου και φοβάμαι μια κατάρρευση, μεγάλη δυσκολία του συστήματος να σταθεί στα πόδια του, διότι μια υποχρεωτική στάση πληρωμών θα διεγείρει φόβους για τη θέση της Ελλάδας στην Ευρωζώνη και αυτό έχει πολύ επικίνδυνες πτυχές και προοπτικές. Αν είναι εθελοντικό, τα πράγματα είναι περισσότερο ελεγχόμενα, αλλά και σ’ αυτήν την περίπτωση μπορεί να διακρίνει κανείς τρεις κινδύνους που έχουν μεγάλο στοιχείο αβεβαιότητας. Το πρώτο είναι η αστάθεια. (Το δεύτερο είναι πως) το περιβάλλον θα είναι πάρα πολύ δύσκολο, η αναποτελεσματικότητα της κυβέρνησης και οι περικοπές δαπανών θα είναι δεδομένες και πολύ περιορισμένες. Άρα, φοβάμαι ότι μπαίνουμε και πάλι σε μια διαδικασία νέων μέτρων που θα πρέπει να ληφθούν από το Γενάρη. Και τρίτον, υπάρχει το μεγάλο θέμα της κηδεμονίας. Έχω την αίσθηση ότι το μεγάλο αυτό πακέτο που θα αποφασιστεί θα έχει ένα στοιχείο εποπτείας και κηδεμονίας της Ελλάδας που θα είναι πολύ δύσκολα διαχειρίσιμο από την κυβέρνηση.
Για το Μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο:Τόσο το Μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο όσο και ο τρόπος με τον οποίο το εφάρμοσε η κυβέρνηση είναι λάθος στο εξής απλό σημείο: στηρίχθηκαν σε ισοπεδωτικές μειώσεις εισοδημάτων και συντριπτικές αυξήσεις της φορολογίας, σε σημείο που έφερε μεγάλη λιτότητα και μεγάλη ύφεση, χωρίς να επιμείνουν σε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις με τη μορφή των ιδιωτικοποιήσεων, του κλεισίματος άχρηστων δημοσίων οργανισμών και την απελευθέρωση της οικονομίας και των επαγγελμάτων και αγορών.
Για το τι χρειάζεται να πράξει η κυβέρνηση:Νομίζω ότι η χώρα μας σήμερα χρειάζεται μια κυβέρνηση που θα δεσμευτεί με την τρόικα ότι δεν θα επιβληθεί κανένας άλλος νέος φόρος. Αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό μήνυμα στην αγορά, διότι ο λαός και η κοινωνία δεν αντέχουν άλλες φορολογίες που αποδείχθηκαν και πολύ αναποτελεσματικές. Το δεύτερο είναι ότι πρέπει να αλλάξει το μίγμα της πολιτικής και να πάμε με ταχύτατους ρυθμούς που θα δώσουν μια νέα πνοή στην οικονομία.
Αυτό επίσης που χρειάζεται – και το λένε όλο και περισσότεροι Έλληνες και Ελληνίδες – είναι μια κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας και κοινής αποδοχής που θα αναλάβει αυτό το δύσκολο εγχείρημα τώρα. Διότι φοβάμαι ότι ο χρόνος ως το Γενάρη θα είναι πολύ αργά.
Για το πώς μπορεί να σχηματιστεί η κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας:Είναι πρωτίστως θέμα του πρωθυπουργού. Αυτός είναι ο αρχηγός της πλειοψηφίας και αυτός θα πάρει τις αποφάσεις. Είναι δικό του θέμα πώς θα το διαχειριστεί. Η δική μου αίσθηση είναι ότι οι εκλογές είναι χρήσιμες και αναπόφευκτες ως ένα σημείο, διότι δίνεται μια νέα αποτίμηση των πολιτικών συσχετισμών, με τα νέα δεδομένα που έχουν σχηματιστεί.
